Mickiewicza 11 |
Adresy historyczne: |
Friedrichstr. 11 (Stadt 454) |
Rok budowy: |
1906 |
Architekt: |
Eduard Arndt |
Inwestor: |
Wilhelm Struzyna |
Narożna kamienica, czterokondygnacyjna w stylu secesji (Jugendstil). Narożnik kamienicy zaakcentowany spiętrzonym wykuszem zwieńczonym wieżyczką, osie środkowe obu elewacji zaakcentowane szczytami, a osie skrajne - spiętrzonymi wykuszami. Elewacja z kontrastujących płaszczyzn tynku i czerwonej cegły. Obramienia okien nad wykuszami w kształcie fasolki, obramienia w osiach środkowych – sugerujące podkowiastą formę. Bardzo bogata stolarka okienna i drzwiowa (w większości zniszczona). Okna jednej z klatek schodowych wychodzą na ulice (Mickiewicza) ze szkłami witrażowymi.
Działka należała pierwotnie do Wermunda, radcy miejskiego. W 1920 ówczesny właściciel Bachmann planował wznieść oficynę (wg projektu p. Langera), jednak projekt nie doszedł do skutku, natomiast później zbudowano na tyłach oficyny budynki gospodarcze. W 1924 na poddaszu utworzono lokale mieszkalne. W 1930 przebudowano lokale mieszkalne na parterze od ul. Mickiewicza na sklep.
Właściciele:
1906 - Wilhelm Struzyna, stolarz, właściciel zakładu stolarskiego przy Orląt Lwowskich 3 i restauracji „Kaiser-Wilhelm”. Właściciel nieruchomości przy przy ul. Orląt Lwowskich 3 i ul. Mickiewicza 12 (1903), Mickiewicza 13 (1904), Mickiewicza 11 (1905) i Mickiewicza 9 (1907). Jego syn Johann, także mistrz stolarz, zbudował kamienice przy ul. Orląt Lwowskich 7 i 9 (1905) oraz Oświęcimskiej 8 i 10 (1907). Wilhelm Struzyna zmarł prawdopodobnie kilka lat później, gdyż nie występuje w bytomskiej książce adresowej z 1910 r. Cześć z tych kamienic została sprzedana bądź przeszła na własność zamężnych córek, natomiast Mickiewicza 9 przypadła Paulowi Struzynie (rymarzowi), a Johann Struzyna dalej prowadził i rozwijał stolarski interes ojca.
1910-1912 – Hermann Ihmann, kominiarz
1920-1937 – Richard Bachmann, właściciel mleczarni na Smolenia 16
1941 – Hans Naschke, właściciel mleczarni „Enzyma Molkerei”
AUM Bytom, teczka 883
Kaganiec 2012, s.152-153