Cyfrowa Biblioteka Bytomskiej Architektury

Opis:

Bezstylowa, dwukondygnacyjna kamienica z dwuspadowym dachem. Posesja obejmowała również podobną w formie, nieco mniejszą kamienicę przy Bäckerstr. 3 (w jęz. polskim – ul. Piekarnicza) oraz oficynę-łącznik po stronie południowej i niewielki dziedziniec po stronie północnej.

Stan zachowania:

Zniszczona w 1945 r. (budynek przy Bäckerstr. 3 został rozebrany w 1936 r)

Dodatkowe informacje:

Przebudowy:
1867 - Przebudowa oficyny (wyk. Ferdinand Hermann)

1880 - Powiększenie restauracji Pniowera o kolejną salę konsumpcyjną i pokoje gościnne (wyk. Ferdinand Herrmann)

1890 - Przebudowa dwóch okien na parterze na jedno duże (wyk. J. Piontek)

1899 - Przebudowa okien na parterze od Bäckerstr. na dwa duże i powiększenie piwiarni

 

Właściciele:

1867-1876 - Adolf Pniower (zm. 1876)

1876-1879 - Ernestine Pniower, wdowa po Adolfie (zm. 1879)

1890 - Max Pniower

1895 - Gustav Gallaschik, właściciel restauracji

1904-1906 - Klara Gloger z domu Schulz, właściciel restauracji

1906 - August Gottschalk, agent ubezpieczeniowy

1910 - A. Horoba, właściciel piwiarni „Augustinerbräu”

1912-13 - August Gottschalk,

1915 - Fritz Heintze, bankier, radca miejski

od 1919 - Gmina Bytom (w 1937 Gem. Wohnungs GmbH)

 

Lokale / Firmy / Szyldy: 

ok. 1880 - Pniower's Restauration

ok. 1896 - G. Gallaschik Restaurant & Weinhandlung

ok. 1903 – Josef Glusa Restauration & Weinhandlung (szyld ponad dachem budynku)

ok. 1906-08 - Restaurant & Weinhandlung (Gloger)

1909 – Münchener Bierstuben / Pschorr-Bräu

1910/1911 - Münchener Bierstuben / Augustinerbräu

ok 1919-1926 - Münchner-Kindl-Bräu (szyld na dole)

ok. 1922-1927 - Walter Dünnebier 

1928 - Münchner-Kindl

od około 1930 - Altdeutsche Bierstuben

 

Inne:

Podczas prac archeologicznych w 1936 roku odkryto od strony Bäckerstr. 3 pozostałości drewnianej drogi (przedłużenie Zaułku) o szerokości 4,6 m wykonanej z dębowych dranic o grubości 10 cm i datowanej na przełom XIV i XV w.

Bibliografia, linki:

AUM Bytom, teczka 1477

Klaußmann 1997
„W Bytomiu na rynku w restauracji Pniowera oferowano w każdą sobotę jeszcze w latach siedemdziesiątych, dostarczane koło południa świeże kanapki z łososiem, które w całej okolicy uchodziły za wyjątkowy delikates. Przybywali wtedy wracający z synagogi żydowscy kupcy i konsumowali te kanapki, popijając małym kieliszkiem portwajnu albo sherry. Pojawiali się również smakosze innych wyznań, którzy tego dnia również odczuli potrzebę miłego podniebieniu kontaktu z kanapką łososiową. Rzecz jasna spożywano tylko jedną taką kanapkę obłożoną dwustronnie. Ktoś, kto pozwoliłby sobie zamówić dwie, według powszechnego przekonania byłby człowiekiem nadającym się do natychmiastowego ubezwłasnowolnienia.” 

 

Wójcik-Kühnel 2004, s. 39, 41, 42